Łagów Lubuski
Historia Łagowa
Pierwsze zapisane informacje o Łagowie pochodzą z 1251 roku. Pierwotnie wieś była własnością templariuszy, a od 1285 była siedzibą komandorii tego zakonu. W 1300 roku osada została przejęta przez panów brandenburskich, oraz tego samego roku sprzedana Albertowi von Klepitz przez trzech margrabiów.
Niedługo potem margrabia rządzący tamtymi terenami sprzedał Łagów zakonowi joannitów, który miał największy wpływ na rozwój wsi. Wkrótce zakon joannitów obejmował już pobliskie wioski (Wielowieś, Sieniawa, Boryszyn, Templewo, Sulęcin). Przed wybudowaniem zamku w Łagowie mieściła się siedziba komandorii zakonu. Budowę zamku rozpoczęto w XIV wieku. Zamek został postawiony na wzgórzu. W latach 1758 i 1842 wieża zamku została uszkodzona przez pożary.
W 1640 wieś została zajęta przez Szwedów oraz niedalekich Brandenburczyków. Jedne z najlepszych czasów dla Łagowa było panowanie Krystiana Ludwika, który dał wsi prawo do pobierania akcyzy oraz urządzanie jarmarków (Jarmark Joannitów). Łagów miał prawa do przyjęcia praw miejskich i stało się to w 1727 roku. Ostatnim margrabią rządzącym Łagowem był Fryderyk von Hessen-Philippsthal. W 1819 zamek został nadany rodzinie Zastrow, zaś teren miasta przechodził z rąk do rąk.
Mimo budowy w 1909 roku linii kolejowej Toporów – Międzyrzecz miasto nie rozwinęło się i ze względu na niewielkie rozmiary (w 1905 roku liczyło 428 mieszkańców) 16 maja 1931 Łagów utracił prawa miejskie. Dzięki połączeniu kolejowemu zaczął zaznaczać się jednak wzrost roli Łagowa jako ośrodka wypoczynkowego.
W 1945 niezniszczona poważnie miejscowość została włączona do Polski. Jej dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec. Mimo głębokich zmian Łagów utrzymał swoją rekreacyjną funkcję zyskując, jako najładniejsza miejscowość regionu, miano Perły Ziemi Lubuskiej.
Zabytki
Został wzniesiony w XIV stuleciu w stylu gotyckim przez Joannitów a następnie rozbudowany w XVI-XVIII wieku. Do 1810 roku był siedzibą ich komandorii. W XIX stuleciu należał do prywatnego właściciela. W latach 1964–1970 budowla została wyremontowana.
Z roku 1575 pochodzi pierwsza informacja o pracach murarskich w przyzamkowej świątyni oraz upiększaniu jej, poprzez wykonanie dekoracji z gipsu. Obiekt istniał do 1725 roku, kiedy to z rozkazu margrabiego Christiana Ludwiga von Brandenburg-Schwedt został zastąpiony nowym budynkiem.
Budowa nowego kościoła trwała w latach 1725-1726. Wykonana na rzucie krzyża salowa murowana świątynia w dużej mierze zachowała się do dnia dzisiejszego.
W 1842 roku konstrukcja kościoła częściowo ucierpiała w wyniku pożaru, który swoim zasięgiem objął historyczne centrum Łagowa, w tym zamek i zabudowę zlokalizowaną między bramami miejskimi.
W 1876 roku kościół został przebudowany i rozbudowany. Elewacje korpusu uzyskały wystrój klasycyzujący; w trakcie prac wzniesiono transept, murowaną wieżę z wąskim przęsłem wieżowym mieszczącym klatki schodowe oraz symetryczne wieżyczki schodowe. Remont objął także wnętrze, które wzbogaciło się o empory i nowe stropy.
Kościół w Łagowie pozostawał świątynią ewangelicką aż do 1945 roku, kiedy to zgodnie z postanowieniami konferencji poczdamskiej obszar ziemi lubuskiej na wschód od Odry został przyznany Polsce, a sam kościół zaczął służyć napływającym osadnikom wyznania katolickiego.
Brama Polska, zwana też Poznańską, murowano-szachulcowa, jedna z obronnych bram Łagowa pochodząca z XV wieku, przebudowana w XVI wieku.
Brama Marchijska, zwana też Niemiecką lub Berlińską, murowano-szachulcowa, pochodząca z XVI-XVIII wieku, druga brama obronna Łagowa. W dolnej części murowana, w górnej szachulcowa.
W latach 1907–1909 wybudowano linię kolejową z Toporowa do Międzyrzecza. Łączyła ona powstałe już wcześniej linie kolejowe Frankfurt – Poznań (1870) i Międzyrzecz – Międzychód (1887). Uroczyste otwarcie linii kolejowej nastąpiło w dniu 1 sierpnia 1909.
Z powodu urozmaiconej rzeźby terenu, budowniczowie łagowskiej kolei często stawali przed dużymi problemami. Widoczne ślady rozwiązań inżynieryjnych to liczne nasypy, wykopy i wiadukty. Najciekawszą jednak budowlą jest znajdujący się w Łagowie wiadukt rozpięty nad drogą do Żelechowa (ul. Mostowa).
Wiadukt powstał w 1909. Różnica między powierzchnią drogi a poziomem torów wynosi 25 m. Cały wiadukt ma długość 40 m. Obiekt został zbudowany z cegieł, tylko kapinosy, na których wspierają się metalowe barierki, wykonano z granitu. Obiekt znakomicie wpisuje się w krajobraz historycznego miasta, tworząc trzy łuki nad przebiegającą pod nim drogą. Z wiaduktu w kierunku zachodnim roztacza się widok na zamek i centralną część miejscowości.
Varia
Nieoficjalny herb Łagowa przedstawia czerwoną tarczę herbową oraz biały krzyż maltański, używany przez zakon joannitów w Łagowie. Takie same krzyże znajdują się na wieży zamku.
Flaga wsi przedstawia herb Łagowa, na białym polu. Flagę można zobaczyć na wieży Zamku Joannitów.
Dewizą wsi jest Perła Ziemi Lubuskiej, oznaczająca, że Łagów jest najładniejszą miejscowością tego regionu.
Miejscowość posiada również swój hejnał autorstwa Czesława Grabowskiego, który od 28 lutego 2017 roku codziennie jest odtwarzany o godzinie 12 z wieży kościelnej.
Lubuskie Lato Filmowe to festiwal filmowy odbywający się co roku w Łagowie. Główną nagrodą tego festiwalu jest Złote Grono.
Od 1990 roku Lubuskie Lato Filmowe jest festiwalem międzynarodowym. Do Łagowa zjeżdżają na ten czas autorzy filmów, aktorzy i krytycy filmowi, którzy uczestniczą w seminariach oraz w dyskusjach z publicznością.
Pokazy filmów odbywają się w znajdującym się nad Jeziorem Trześniowskim amfiteatrze z 1969 roku.
Na terenie wsi Łagów znajdują się dwa jeziora: Łagowskie i Trześniowskie (Ciecz). Łączy je przesmyk znajdujący się w centrum wsi.
Daj się zaskoczyć...
Zarezerwuj swój pobyt Casa Blanca i odkrywaj magiczne zakątki Łagowa już teraz! Twoja przygoda czeka!
Copyright © 2025 Casa Blanca Łagów. Wszelkie prawa zastrzeżone | Polityka Prywatności | Polityka Cookies | Created by: The Digital Farmers